 |
|
Over de hele: |
|
|
|
| |
 Een uurtje vrij
Twee teams met TBS'ers van de Van Mesdagkliniek spelen mee in de reguliere competitie. Ze spelen alleen thuiswedstrijden. Wie zich in het veld misdraagt, wordt uit de selectie gelaten.
De opkomst naar het speelveld is imponerend. Achter de goal staat een negentiende-eeuwse gevangenismuur, met zware stenen, kleine raampjes en tralies en al. Langs het veld staan zo'n vijftig TBS'ers, soms nog meer, als de zon schijnt. Bij de cornervlag staat een bushokje, daar wordt gerookt als het regent.
Emotie en beheersing
Dit is een voetbalveld, maar het is tevens de wandelplek van forensisch psychiatrisch centrum Dr. S. van Mesdag te Groningen, in de volksmond: de Van Mesdagkliniek. Twee teams met TBS'ers doen mee in de reguliere competitie van de KNVB. Ze spelen alleen thuiswedstrijden.
Niemand zit in de Van Mesdag vanwege zweetvoeten, maar daar gaat het nu niet over. Het gaat over voetbal. Coach is Jan Bert Arends. Hij eist beheersing: "Deze jongens zitten niet voor niets binnen, een aantal heeft problemen met agressie. En voetbal is emotie. Dan krijg je tijdens de wedstrijd een tik tegen je enkel en dan mag je van mij niks terugzeggen. Deze jongens leren tijdens het voetbal beter met beheersing omgaan dan tijdens een gesprek met een therapeut."
Want het werkt. Neem Youssef. Arends: "Het eerste jaar dat hij in het veld stond, leek het wel of hij in een zandbak speelde. Schreeuwen, tieren, brullen. Nu staat er een kerel op doel."
Een persoon die geniet
Youssef zelf: "Het heeft me veel gekost zover te komen. Jezelf in een spiegel durven aan te kijken, hoe je bent. Dat is moeilijk. Op het veld kan ik leren mijn eigen emotie in bedwang te houden. Weten wanneer je iets kunt zeggen en vooral wanneer je je mond moet houden. Jezelf neerzetten als een persoon die geniet van het spel, en niet als een klein kind dat het spel zit te verzieken."
Hij is nog een topcoach ook, die Arends. De teams spelen nu vijf jaar in de reguliere competitie en in die tijd werden zowel het eerste als het tweede team drie keer kampioen. Het eerste team was zelfs 54 wedstrijden, zo'n tweeëneenhalf seizoen, ongeslagen en promoveerde van de vierde naar de tweede klasse. Nogmaals promoveren kon niet. Dan zou het team landelijk spelen en dat is met al die thuiswedstrijden toch wat omslachtig. Dit seizoen gaat het een stuk minder, een paar belangrijke spelers hebben een transfer naar hun vrijheid gemaakt...
Belangrijker dan psychiaters
Arends is belangrijk voor de spelers. "Zijn kritiek is confronterend, maar wel opbouwend. Hij geeft je ruimte en vertrouwen, maar brengt je ook discipline bij. Hij is ook een luisterend oor. Jan Bert is belangrijker voor me dan de psychiaters." Maar het belangrijkste voor deze mannen is dat wekelijkse potje voetbal zelf. Arends: "De muren vallen even weg, de verhoudingen vallen weg. Eigenlijk zijn ze even een uurtje uit de Mesdag geweest."
|
|
